Οι αυτοάνοσες παθήσεις χαρακτηρίζονται από μία διάσπαση στην ανοσολογική αυτο-ανεκτικότητα (self tolerance) που μπορεί να ξεκινήσει από έναν επαγωγικό παράγοντα, (stress, γονιδιακό ή περιβαντολλογικό κ.ά.)

Ένα νόσημα χαρακτηρίζεται ως αυτοάνοσο, όταν μεταξύ άλλων :

• Η ασθένεια συσχετίζεται με γονίδια που ρυθμίζουν το ανοσοποιητικό σύστημα
• Στην παθογένεια συμμετέχει η παρουσία αυτό-αντισωμάτων και αυτοαντιδρώντων Τ - λεμφοκυττάρων,
• Η μεταφορά Τ - λεμφοκυττάρων ή αντισωμάτων αναπαράγει την ασθένεια σε άτομα προηγουμένως υγιή.

Οι αυτοάνοσες ασθένειες αρχίζουν νωρίς στην παιδική ηλικία, όπου σχεδόν το 20% των ατόμων ηλικίας κάτω των 6 ετών έχουν ήδη άλλα νοσήματα εκτός του διαβήτη τύπου 1.

Ο Σ.Δ.1 συνοδεύεται συχνά από άλλα αυτοάνοσα νοσήματα

Ο Σακχαρώδης Διαβήτης είναι μια ετερογενής μεταβολική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από κοινό χαρακτηριστικό της χρόνιας υπεργλυκαιμίας με διαταραχή του μεταβολισμού των υδατανθράκων, του λίπους και των πρωτεϊνών .

Η αυτοάνοση φλεγμονή με τη μεσολάβηση Τ - λεμφοκυττάρων αποτελεί τη βάση του διαβήτη τύπου 1, της Ρευματοειδούς Αρθρίτιδας και της Πολλαπλής Σκλήρυνσης.

Η καταστροφή των β κυττάρων που προκαλείται από την αυτοανοσία είναι η υποκείμενη αιτία του Σ.Δ. 1, ενώ πιο λεπτές μειώσεις της κυτταρικής μάζας και της λειτουργικής βλάβης παρατηρούνται στον Σ.Δ.2.

Τα Β- λεμφοκύτταρα εμπλέκονται στην φλεγμονή και σχετίζονται με την αντίσταση στην ινσουλίνη στην παχυσαρκία και τον Σ.Δ. 2 (T2D). O Σακχαρώδης Διαβήτης περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα αλληλεπικαλυπτόμενων φαινότυπων .Οι νεότερες θεωρίες επιχειρούν να γεφυρώσουν την απόσταση μεταξύ των δύο κύριων τύπων (ΣΔΤ1 και ΣΔΤ2) ,

Στο σταυροδρόμι μεταξύ τους, ο LADA( Latent Αutoimmune Diabetes of the Αdult ) , γεφυρώνει τους δύο τύπους και φωτίζει την παθογένειά τους.

• όρος latent autoimmune diabetes of the adult (LADA) εισήχθη το 1995 για να καθορίσει την υποομάδα των ασθενών με διαβήτη ενηλίκων - που ταξινομούνται κλινικά - ως προς τα άτομα με Σ.Δ.2 , αλλά εξετάστηκαν θετικά για διάφορα αυτοαντισώματα των νησιδίων. Πέντε χρόνια μετά τη διάγνωση, το 80% των ασθενών με LADA προχωρούν στην εξάρτηση από την ινσουλίνη .

Η πιο κοινή συνυπάρχουσα οργάνο-ειδική αυτοάνοση νόσος σε ασθενείς με Σ.Δ.1 είναι οι αυτοάνοσες παθήσεις του θυρεοειδούς . Η συχνότητά τους εκτιμάται σε > 90% μεταξύ των ασθενών με Σ.Δ.1 και άλλα αυτοάνοσα νοσήματα.

Συμπερασματικά

Τα άτομα με Σ.Δ.1 θα πρέπει να εξετάζονται για άλλες αυτοάνοσες παθήσεις -ιδίως για κοιλιοκάκη / θυρεοειδή και Ρευματοειδή Αρθρίτιδα.

Ο διαβήτης τύπου 2 βρίσκεται σε διαδικασία επαναπροσδιορισμού ως αυτοάνοσης νόσου και όχι απλώς ως μεταβολικής διαταραχής , γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε νέες θεραπείες για τον διαβήτη που στοχεύουν στο ανοσοποιητικό σύστημα αντί να καταβάλλεται προσπάθεια να ελεχθεί το σάκχαρο του αίματος.

Εάν ο Σ.Δ.Τ 2 είναι αυτοάνοση νόσος, θα μπορούσε να αλλάξει η στρατηγική θεραπείας. Θα μπορούσε να εξεταστεί η προσθήκη στην θεραπεία του Σ.Δ. των ανοσοτροποποιητικών φαρμάκων, τα οποία χρησιμοποιούνται ευρέως στην θεραπεία των Αυτοανοσων Νοσημάτων.